Jednym z pierwszych przysmaków, jakich spróbowałam (i to jeszcze przed wyjazdem do Salento, z dostawą prosto z samolotu do domu), było słynne rustico. Cóż to takiego?
Jest to jeden z najbardziej charakterystycznych wyrobów piekarniczych Salento. Przygotowuje się go z dwóch warstw ciasta francuskiego (o średnicy ok. 10 cm każda), między którymi umieszcza się mozzarellę, sos beszamelowy oraz miąższ z pomidorów. Jako przypraw najczęściej używa się pieprzu i gałki muszkatołowej.
Żeby górna warstwa ciasta nabrała złotego połysku, smaruje się je przed wsadzeniem do pieca rozbełtanym jajkiem.
Rustico leccese najlepsze jest zaraz po upieczeniu – kiedy mozzarella się wspaniale ciągnie i całe nadzienie nie ma jeszcze stałej konsystencji.
Rustico leccese z mozzarellą i pomidorami
Rustico można również przygotować z dodatkiem szpinaku i mozzarelli lub szpinaku i ricotty, ale te wersje spotyka się rzadziej. Niektóre osoby nie chcą wręcz uznać tego typu wariantów za rustici, nazywając je po prostu ciastem francuskim ze szpinakiem i ricottą, zwłaszcza że często ich forma nie jest klasycznie okrągła, tylko prostokątna.
Mimo iż przygotowanie rustico nie wydaje się trudne (wręcz przeciwnie!), to jednak znam bardzo niewiele osób, które zabierałyby się za nie w domu. Rustico można dostać w większości barów, a już na pewno w każdej rosticcerii. Jego cena to około 1,20 – 1,50 euro.
Rustico con cime di rapa zrobione w domu
Mieszkańcy Salento najczęściej sięgają po rustico porą południową (przedobiednia przekąska) lub podczas wieczornych spacerów. Absolutnie nie może go zabraknąć na przyjęciach (urodziny, bierzmowanie) ani na spotkaniach w większym gronie znajomych.
Z racji stosunkowo prostego przygotowania rustico trudno jest zepsuć, niemniej jednak – moim zdaniem – rustici z Via Taranto w Lecce i na Piazza Vittoria w Squinzano (LE) nie mają sobie równych.
Źródło: https://powsinogi.pl/kiedy-i-jak-czesto-wykonywac-testy-predkosci-internetu/
